Chronische Lyme bestaat niet?

Bestaat de chronische ziekte van Lyme eigenlijk wel?

Is de chronische ziekte van Lyme echt?
Leer meer over het debat, over hoe borrelia zich verbergt in het lichaam en over nieuw bewijs voor het bestaan van de chronische ziekte van Lyme.
 
Vraag: Bestaat de chronische ziekte van Lyme? Dit is de ultieme vraag in verband met lyme.
Volgens het de meeste artsen, bestaat het niet. Maar waarom zijn er dan zoveel mensen die lijden? Waarom zijn er zoveel mensen met symptomen die ze toewijzen aan deze microbe omdat ze op een gegeven moment een positieve lyme test gedaan hebben?
 
Lyme is moeilijk terug te vinden in het lichaam. We weten dat de acute ziekte van Lyme bij veel mensen geen symptomen veroorzaakt. U wordt gebeten door een teek. Het kan zijn dat u een zeer milde ziekte krijgt, en of u nu antibiotica krijgt of niet, het kan zijn dat u nooit meer symptomen krijgt.

De patiënten die gewoonlijk naar onze praktijken komen en die zich identificeren met de chronische ziekte van Lyme, herinneren zich vaker niet dat wel dat ze gebeten zijn door een teek. Ze zijn chronisch ziek, met een heel spectrum van symptomen wat duidelijk past bij het ziektebeeld wat we de ‘ziekte van Lyme’ noemen.



Ook voelen ze instinctief aan dat ze een microbe dragen die hun ziekte veroorzaakt. Dat ze zich niet voelen zoals het hoort, zoals het zou kunnen. Dat ze een bacterie dragen die de ziekte van Lyme veroorzaakt en die borrelia genoemd wordt. Meting leert dat ze meestal ook andere microben bij zich dragen. Het is zelden alleen borrelia.

Wanneer ik kijk naar wat we de chronische ziekte van Lyme noemen, dan kijk ik niet zozeer naar een borrelia meer of minder of hoe zwaar de infectie op dat moment is. Ik kijk naar de kern, de kern van een chronische disfunctie van het immuunsysteem.


PS. kom je ook kijken naar mijn leerzame webinar
(online presentatie) over de ziekte van Lyme?




Het immuunsysteem wordt niet alleen verstoord door borrelia, maar ook door andere microben en co-infecties en veel voorkomende opportunistische infecties zoals candida. Wat artsen in de war brengt, is dat ze verwachten, dat ziekten die veroorzaakt worden door microben, kunnen oplossen met antibiotica.

Dit slaat terug op andere bacteriën zoals die die longontsteking zouden veroorzaken. Wanneer op de microbe getest wordt  om te weten te komen welke microbe u heeft en deze dan behandelt met antibiotica om vervolgens nooit meer opnieuw op de microbe te testen als er geen klachten meer zijn. Maar dit gaat om totaal andere soorten van bacteriën. Dat zijn extracellulaire microben. (Ze leven buiten de cellen).

Ze zijn plaatselijk aanwezig in de longen of op de huid en kennen een invasieve infectie. Terwijl bij lyme de microben intracellulair zijn. (Ze kruipen in uw cellen). Dat is een heel ander type van microbe dat niet goed reageert op antibiotica, omdat de antibiotica buiten uw cellen blijft in uw bloedbaan en/of de tussencelruimte (vocht tussen uw cellen). En deze bacteriën en virussen (zoals het herpes epstein-barrvirus) zijn zeer, zeer moeilijk, eigenlijk onmogelijk te behandelen met ‘medicijnen’.

Vaak testen mensen in een zeer vroeg stadium met reguliere antistoffentesten positief op lyme en een paar maanden later niet meer, omdat, zodra deze microben diep in de weefsels zitten, ze niet meer in de bloedstroom aanwezig zijn en dus niet zichtbaar zijn bij directe testen op de antistoffen tegen de microbe.

De immuunreactie is dan verzwakt en zelfs onderdrukt door de microben, wat ervoor zorgt dat u geen normale reactie hebt en  u dus niet kan testen op antistoffen. Dus de ziekte kan er zijn en toch niet 'aanwezig' zijn.
 
Een studie van enkele jaren geleden uit Amerika is een mooi voorbeeld. Ze hebben 10 mensen geselecteerd, verspreid over het hele land die allemaal symptomen hadden die hen definieerden als lymepatiënten.

Maar deze mensen hadden met de reguliere testmethoden op antistoffen, zoals we die ook in Nederland gebruiken, een negatieve test afgelegd.(Dus geen lyme volgens die test.) Al deze mensen hadden dus een negatieve lymetest. Ze hadden allen symptomen waarvan ze dachten dat die aangaven dat ze de ziekte van Lyme hadden.

Dit lab nam een heel speciale kweek waarbij ze in staat waren om microscopische hoeveelheden van bacteriën uit de weefsels en bloedstalen van mensen te nemen. Ze hadden weer allemaal een negatieve test op lyme met de reguliere testmethode maar bij een derde van deze mensen konden ze met de nieuwe test effectief borrelia in hun systeem vinden.



Deze mensen werden allemaal behandeld met antibiotica gedurende zes maanden. Maar bij al deze menen was zelfs nadat ze 6 maanden antibiotica hadden gehad de borrelia met de nieuwe testmethode nog steeds aan te tonen.

Niet alleen antibiotica deugt niet. Maar de gebruikte testen ook niet. De microbe kan er echt wel zijn. Ze kan niet op behandeling met antibiotica reageren en nog steeds symptomen blijven veroorzaken. Dus ja, ik geloof dat chronische ziekte van Lyme voorkomt. Ik spreek uit ervaring ik heb zelf 10 jaar lang de ziekte van lyme gehad. De zoektocht naar een goede diagnose en daarna behandeling die echt werkt kan heel lang duren.

En enkele artsen beginnen gelukkig hun afwijzende mening over chronische lyme te herzien. Juist dankzij de natuurgeneeskunde. Helaas zitten daar ook sceptische mensen tussen. Mensen zoals Anthony Williams zaaien twijfel. Deze recentelijk succesvolle schrijver claimt van een 'beschermengel' die allen hij kan zien door te krijgen dat lyme niet bestaat, dat borrelia geen klachten geeft en alle ziekten in de wereld komen door herpesvirussen en dat die de ware aard zijn van het ziektebeeld ‘de ziekte van Lyme’.

Ik meet iedereen in mijn praktijk altijd op herpesvirussen. Ik weet dat herpesvirussen zoals het herpes epstein-barrvirus mensen veel zieker kunnen maken (en houden) dan de medische wetenschap beweert.

Maar er zijn genoeg mensen die zulke virussen niet dragen en wel meetbaar borrelia bij zich hebben, en de ziekte van Lyme hebben. Behandel ik de borreliabacteriën waardoor ze verdwijnen, dan verdwijnen de symptomen van de ziekte van Lyme. Dat zegt mij genoeg. Meten = weten!
 

Waarom begrijpen artsen de (chronische) ziekte van Lyme niet?

Ik ben echt de fundamentele fouten in ons medische systeem gaan begrijpen als het over dit soort van ziekten gaat. Wanneer u kijkt naar de ziekte van Lyme, dan is er de acute ziekte van Lyme, waarbij mensen gebeten worden door een teek en acuut ziek worden. Maar dat is eigenlijk niet zo frequent. De meeste mensen krijgen niet echt symptomen na een tekenbeet.

Het is later, wanneer het immuunsysteem onderdrukt wordt, dat ze deze chronische symptomen ontwikkelen, van hersenmist tot pijnlijke gewrichten, vermoeidheid, tot al deze disfunctionele symptomen door hun hele lichaam heen. Dat is zeer frustrerend voor artsen, want ons medisch systeem is ontworpen om een antwoord te bieden op acute ziekten.

Artsen doen een geweldige job wanneer iemand bij ze komt met een gebroken been, hartaanval of longontsteking, maar dan gaat het over een acuut op te lossen probleem. Maar wat ik kan vertellen, is dat wanneer iemand bij ze binnenstapt met een lijst van 20 tot 30 klachten verspreid over het hele lichaam en geen van de labtesten iets duidelijk uitwijst.

En dat wanneer die dokter 15 minuten heeft om het probleem op te lossen voor hij de patiënt laat vertrekken met een diagnose en behandeladvies, dit simpelweg niet gaat lukken met de diagnosemethoden en -informatie die ze tot hun beschikking hebben.



Artsen vinden die situatie heel frustrerend. Wanneer ze om moeten gaan met aandoeningen zoals fibromyalgie, chronische vermoeidheid en chronische ziekte van Lyme, dan worden ze heel gefrustreerd omdat ze vastzitten tussen niet genoeg tijd hebben om er echt over na te denken en niet genoeg goede behandelmethoden hebben om de problemen op te lossen.

Wanneer u kijkt naar chronische ziekte van Lyme, dan werken conventionele antibiotica niet goed. Er is voldoende bewijs dat conventionele antibiotica bij langdurig gebruik weinig waarde hebben. Het komt neer op een test die bepaalt of u positief bent voor lyme of niet. Deze is vaak niet correct, en artsen weten niet hoe ze dit moeten interpreteren. Het is heel, heel frustrerend voor artsen om dit probleem te begrijpen en om te weten hoe ermee om te gaan.

Het komt erop neer dat de meeste mensen het voor zichzelf moeten uitwerken. Dat is een van de dingen die ik doe met tekenbeetziektevanlyme.nl. Ik bied veel informatie die mensen helpt om deze zeer frustrerende ziekte te begrijpen, om de stappen te nemen die noodzakelijk zijn om zelf de verantwoordelijkheid voor zijn gezondheid op zich te nemen en om te herstellen van deze ziekte.
Dit is iets wat ik gewoon moest doen, ik was het verplicht aan deze mensen. Want ze verdienen opheldering, duidelijkheid en hoop.
 
Ik heb 10 jaar met de ziekte van Lyme geworsteld en ik heb alleen waardeloze hulp gekregen uit de conventionele medische wereld. Gelukkig geef ik niet snel op zoals u kunt lezen in mijn lyme verhaal. En wat ik nu probeer te doen op internet is mensen informatie geven, zodat ze weten wat ze moeten weten om de weg naar hun herstel te vinden en om ze te helpen om het medische systeem beter te gebruiken.

Zodat ze weten wat ze van hun arts moeten vragen. Zodat ze er niet naar binnen gaan met een lijst van 20 tot 30 klachten, maar hen zeer specifieke vragen stellen, om zo te weten hoe ze de beste zorg kunnen krijgen. U kunt leren om een probleem tegelijk aan te pakken zodat u uw arts niet overvalt en het systeem in uw voordeel kunt gebruiken.

Vorig jaar werd voor de eerste keer een studie gepubliceerd met “chronische ziekte van Lyme” in de titel. Dat was zeer betekenisvol. Ik denk dat sommige artsen hun mening beginnen te herzien en dat ze erkennen dat ziekten die veroorzaakt worden door microben zeer verraderlijk zijn en soms heel, heel moeilijk vast te stellen.

Tot het merendeel van hen echter ook tot deze conclusie komt, kunt u meer informatie vinden op mijn website. En voor een (gratis proef)-behandeling bent u altijd welkom op mijn praktijk.